இந்தியாவின் இதயத்தின் மீதான போர் சத்தமின்றி துவக்கப்பட்டிருக்கும்போதும் அதற்கு விண்ணை பிளக்கும் பதிலடியாய் மக்களும் மாவோயிஸ்டுகளும் இறங்கியிருக்கிற களம் பற்றி அறியவேண்டியதன் அவசியம் நாளும் கூடிக்கொண்டே வருகிறது. மத்திய உள்துறை அமைச்சரும், கார்ப்பரேட் கம்பெனிகளின் மாமாவுமான ப.சிதம்பரம் உள்நாட்டு பாதுகாப்புக்கு அச்சுறுத்தலாக, அந்நிய முதலீடுகளுக்கு இடையூறாக உள்ள மாவோயிஸ்டு, நக்சலைட்டுகளை அழிக்கவே இந்த காட்டுவேட்டை எனப்படும் Operation Green Hunt ஆரம்பிக்கப்பட்டுள்ளது என்கிறார். நாட்டின் வளர்ச்சித்திட்டங்களுக்கும், பழங்குடியின மக்களின் நலத்திட்டங்களுக்கும் தடையாய் இருப்பதாக மிகவும் கவலை தெரிவிக்கிறார். "ஆடு நனைகிறதே என்று ஓநாய் அழுத கதை தான்". இந்த ஓநாய் அழுவது கார்ப்பரேட் கம்பெனிகளின் முதலாளிகளுக்காக, அவர்கள் தரும் பணத்திற்காக. கல்வி, மருத்துவம், சுகாதாரம், பொதுத்துறை,குடிநீர்,சாலைகள் என எல்லாம் தனியார்மயம். கட்டுக்கடங்காத விலைவாசி, உத்தரவாதமில்லாத வேலையும் அதன் கூலியும் என எதைப்பற்றியும் அரசுக்கு கவலையோ, அக்கறையோ சிறிதும் இல்லை. இவ்வளவு பிரச்சனை இருக்கும் போது தீவிரவாதம், பயங்கரவாதம்னு மக்களின் தார்மீக எழுச்சியை வேறு வழியில் திசை மாற்றும் வேலையே அரசின், அதிகாரவர்க்கத்தின், முதலாளிகளின் போக்காய் இருக்கிறது. சமூகத்தில் இம்மாதிரி ஒரு அடிப்படை வசதியோ, கேடுகெட்ட அரசோ இருப்பது ஏதும் அறியாமல் போலி சுதந்திர இந்தியாவில் 60 ஆண்டுகளுக்கு மேல் வாழும் அம்மக்களுக்கு திடீர் நலத்திட்டம் போட்ட மர்மமென்ன? ஒரு வேளை ஞாபகம் வந்து நல்லது செய்ய வந்திருப்பாங்கன்னு யாரும் நீங்கள் தவறாக நினைத்தால் அதற்கு அவர்கள் பொறுப்பல்ல. வந்தது எட்டப்பனின் வாரிசுகள், தங்கள் முப்பாட்டனின் செயல்வழியிலேயே மீண்டும் புதிய பல ஒப்பந்தங்களோடு தனியார்மயம் எனும் சிறப்பு பொருளாதார கொள்கை அடிப்படையில் தாய்நாட்டை கூறுபோட்டு விற்றுக்கொண்டிருக்கிறார்கள். வீடுகள், விளைநிலங்கள் என ஆரம்பித்து ஆறுகள், மலைகள், காடுகள், கடல்களென பல லட்சம் கோடி டாலர் மதிப்பிலான இந்நாட்டின் வளங்களை பாதுகாப்போடு திருடிக்கொண்டு போக சொந்த நாட்டு மக்கள் மீது நடத்தப்படுவதே இந்தப்போர். இதை எதிர்ப்பவர்கள் யாராயினும் அவர்களை நாம் ஓட்டுப்போட்டு தேர்ந்தெடுத்த இந்த அரசும், நம் வரிப்பணத்தில் வருமானம் பெறும் காவல்துறையும், இராணுவமும் சேர்ந்து மாவோயிஸ்டு என்றும், தீவிரவாதி என்றும் முத்திரை குத்துவதோடு சித்ரவதை செய்யும், தேவைப்பட்டால் கொலையும் செய்யும். இலங்கையில் போராடிய விடுதலைப்புலிகளின் பெயரில் அப்பாவி மக்கள் கொல்லப்பட்டது போலவே இங்கும் மாவோயிஸ்டுகள், நக்சலைட்டுகளின் பெயரால் பழங்குடியின மக்களும் சித்ரவதையோ, கொலையோ செய்யப்படுவார்கள். இதற்காக BSF, CRPF, JMF எனப் பல்வேறு அரசபடைகளோடு சல்வாஜூடும் என்கிற மக்கள் கூலிப்படையும் இறக்கிவிடப்பட்டுள்ளது.அவர்கள் மாவோயிஸ்டுகளின் பெயரால் 2 வயது குழந்தையின் கைவிரல்களை வெட்டியிருக்கிறார்கள். பெண்களை வண்புணர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது, அவர்களை ஊனமாக்கியது, ஆண்களை சித்ரவதை செய்வது, கொல்வது என தங்களது அராஜகத்தை கேள்வி கேட்பாரின்றி அரங்கேற்றி வருகிறார்கள். பல லட்சம் கோடி மதிப்பிலான இந்த மக்கள் வாழும் மலையை பங்குபோட்டுக்கொள்ள பிணந்திண்ணி கழுகுகளாய் வந்துள்ள தரகு மற்றும் பன்னாட்டு நிறுவனங்களிலிருந்து ஓட்டுப்பொறுக்கிகள், 
அதிகாரிகள் என தொடர்ந்து ரூ.2000 சம்பளத்திற்காக கைகூலிகளாய் போன துரோகிகள் வரை கூட்டிணைவாய் அம்மக்களை கொன்றாவது வளங்களை கொள்ளையிட வேண்டுமென்பதில் குறியாய் உள்ளன. இந்த படைகள் இதுவரை 700 கிராமங்களை எரித்து, 30 ஆயிரம் மக்களை முகாம்களிலும், 3 லட்சம் மக்களை தங்கள் வாழ்விடங்களிலிருந்தும் துரத்தியிருக்கிறார்கள். இத்தனை மக்களையும் துரத்தியபின் அரசு எந்த மக்களுக்காக செய்யும் நலத்திட்டங்களுக்கு மாவோயிஸ்டுகள் தடையாய் இருக்கிறார்கள் என்று உங்களுக்குள் கேள்வி எழும். சந்தேகமின்றி அது பன்னாட்டு முதலாளிகளும் (Vedhantha, Essar, Bosco, Riodindo, etc..), தரகு முதலாளிகளும் (Tata, Birla, Reliance, Mittal, etc..), திருடி அடிக்கத்துடிக்கும் கொள்ளை லாபத்துக்குத்தான் போராடுபவர்களையும், போராளிகளையும் தீவிரவாதி என்கிறார்கள். எனவே தீவிரவாதி, பயங்கரவாதி என்று ஊடகம், தினசரிகளில் வரும் பொதுக்கருத்துக்கு ஆளாகி வீழ்ந்து விடாதீர்கள். நம் வரிப்பணமும் நமக்கான நலத்திட்டங்களுக்கு இல்லை, நம் வளங்களும் நம்முடைய நலன்களுக்காக இல்லை. நாம் ஓட்டுப் போட்டு தேர்ந்தெடுத்த இந்த மத்திய, மாநில ஓட்டுப்பொறுக்கிகள், அதிகாரிகள், நீதிமன்றம், ஊடகம் அனைவரும் கூட்டுக் களவானிகளாக இந்த நாட்டின் மனித வளம், மண் வளம் அனைத்தையும் பன்னாட்டு கம்பெனிகளுக்கு எழுதிக்கொடுத்து கொத்தடிமைகளாய் மாற்றி ஈவிரக்கமின்றி சுரண்டி அவர்கள் லாபம் பார்க்கவே ஒவ்வொரு பன்னாட்டு கம்பெனியும் வரவழைக்கப்படுகிறது (MNC) . இந்த அரசால் இனி எதையும் காப்பாற்ற முடியாது. நம் மக்களையோ, வளத்தையோ ஒப்பந்தத்தின் பெயரால் எழுதிக் கொடுப்பதைத் தவிர வேறெதுவும் அவர்களுக்கு அமெரிக்காவால் கட்டளையிடப்படவில்லை. அனைத்தையும் எழுதிக்கொடுக்கும் வரை இலவச கலர் T.V., 1ரூ அரிசி எதையாவது கணக்கு காட்டிகினு இருப்பாங்க. கடைசியில் ஒரு வழியும் இல்லையென கைவிரித்துவிடும் வரை நமக்கு தன்மானமோ, சுய அறிவோ இல்லையெனில் நம்மை காப்பாற்ற போவது யாரும் இல்லை.
சமீபத்தில் கார்ப்பரேட் கம்பெனிகளின் மாமா ப.சிதம்பரம் டெல்லிக்கு போக சென்னை விமான நிலையத்துக்கு வர, விமானம் 10 நிமிடம் தாமதம். அதற்குள் அனைத்து மத்திய மாநில ஊடகங்களிலும் தவிப்பு தவிப்பு என தலைப்பு செய்தியிலிருந்து ஒரே புலம்பல்.
ஆனால் நகர வாழ்க்கையின் அங்கமாகிப்போன போக்குவரத்து நெரிசல் மக்களுக்கு பழகிக்கொள்ள, சகஜமாக்கி கொள்ள வேண்டிய விஷயமா? மருத்துவர்,பொறியாளர்,கசக்கி பிழியப்படும் உழைக்கும் மக்கள் என மனித சமூகத்தின் கூறுகள் அனைத்தும் மணிக்கணக்கில் வீணாகிக் கொண்டிருப்பது நியாயமா? என எந்த ஒரு ஊடகத்திலும் FLASH NEWS-ஆகக் கூட போடப் படுவதில்லை. அது போதாது என ஒரு FM-ல் டென்ஷன் வேண்டாம், கோவம் வேண்டாம், கூலா நம்ம பாட்ட கேட்டுகினே பொறுமை வீடு போய் சேரச் சொல்லி அறிவுரை வேறு. மிகவும் நியாயமான உணர்வு கூட மழுங்கடிக்கப்படுகிறதே, அதை உணரமுடியவில்லையா?
விவசாய நாட்டில் இருப்பவர்களுக்கு கூட சோறு போட வக்கில்லாத அரசு ஏற்றுமதிக்கு உற்பத்தி செய்ய சொல்லியும், பண்டைய ரோமாபுரியில் மன்னர்கள், பணக்காரர்களுக்கு பொழுதுபோக அடிமைகளை ஆயுதங்களோடு மோதிக்கொள்ள சொல்வார்களே அது போல நாகரீக வளர்ச்சியில் இங்கு அவர்களை விட அறிவில் தாழ்ந்த, அடிமைப்புத்தி உள்ளவர்களை ஏலமுறையில் கூலிக்கு வாங்கப்பட்டு நடத்தப்படும் கிரிக்கெட் எனப்படும் போதையில் இருக்க வைத்தும்,
எந்த துறையை தனியார்மயமாக்கினாலும் டாஸ்மார்க்-கை அரசே லாபகரமாக நடத்தியும், எல்லா பிரச்சனைகளுக்கும் தனிமனிதன் மூலமே தீர்ப்பு சொல்லும் நாட்டாமைகள் நிறைந்த சினிமாகழிசடைகளையும் வைத்து மட்டுமே அந்நிய செலாவணிகளை பெருக்கி நாட்டை முன்னேற்றிவிடலாம் என்ற கதையளக்கும் முட்டாள் கோமாளி அரசியல்வாதிகளும், கூத்தாடிகளுமே நம் இளைஞர்கள் மனதை கவர்ந்து இழுக்கிறார்கள். கழுத்தை பிடிக்கும் நெருக்கடி வந்தாலும் கடவுளை நம்பிக்கொண்டு காலம் தள்ளும் பலருக்கும், அந்த கடவுளே காணாமப் போன வழக்கும் அவரது உண்டியல் காணமல் போன வழக்கும் நிலுவையில இருப்பது தெரியவில்லையே ஏன்?. மனு கொடுத்தும் எந்தப்பிரச்சனையும் தீரப்போவதில்லை. இருந்தாலும் அத கொடுக்கிறதுக்கு கூட நம்மை சந்திக்க வராத அதிகாரிகளும், ஓட்டுப்பொறுக்கிகளும், சினிமா கழிசடைகளுக்கும் செல்வச் சீமான்களுக்கும் பல்லை காட்டிக்கொண்டு காத்துக் கிடக்கிறார்கள். சீக்கியர் படுகொலையிலும், போபால் விஷவாயு நிவாரணத்திலும், நர்மதா அணை நிவாரணத்திலும், காஷ்மீரிலும், வடகிழக்கு மாநிலங்களிலும் மனு கொடுத்தால் தீராது என்பதை அறிந்து அந்த மக்கள் தங்கள் உரிமைக்காக போராடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால் அரசு சொல்கிறது. செத்தாலும் மனு கொடுத்து சாகனுமாம், போராடி செத்தால் அவன் தீவிரவாதியாம்.
களத்தில் போராட மறுக்கும் கணத்திலிருந்து எதுவும் நமக்கு சொந்தமில்லை. நம் வரிப்பணமும், வளங்களும் நமக்காக இல்லாமல் ஓட்டுப்பொறுக்கிகளின் வீண் பாதுகாப்பு, தரகு மற்றும் பன்னாட்டு கம்பெனிகளின் பாதுகாப்பான கொள்ளை லாபத்திற்கும் தாரை வார்க்கப்படும் போது உள்நாட்டு பொருளாதாரம் எப்படி வலுவாக இருக்கும். எஞ்சியுள்ள நம் மக்களின் சொற்ப வாழ்வினை காரணம் காட்டி மேலும் மேலும் உலக வங்கி (WB), சர்வதேச நிதி நிறுவனம் (IMF) இவற்றிடமிருந்து கந்து வட்டி போல கடன் வாங்கப்படுகிறது. விவசாயத்தை சார்ந்த நாடாக இருப்பதினால் அதை அடிப்படையாகக் கொண்டு இருக்கின்ற மண்வளத்தையும், மனிதவளத்தையும் பயன்படுத்தி தேசத்தை வளப்படுத்தாமல் இப்படி அனைத்தையும் தவணை முறையில் எழுதிக் கொடுத்துவிட்டு பிறகு கடன்
வாங்கி ஆயுதம் குவித்துக்கொண்டு இருக்கிறார்களே, ஏன்?. அஹிம்சை பேசும் அமைதி நாடாம் இந்தியாவில் பெரும்பான்மை மக்கள் பசியால் இறந்து கொண்டிருப்பதும், கடந்த பத்தாண்டில் 2 லட்சம் விவசாயிகள் தற்கொலை செய்து கொண்டதுமே 70 விழுக்காடு விவசாய மக்கள் வாழும் 63 ஆண்டு சுதந்திரத்தின் சாதனை. இப்படியே போனால் ஒரு கட்டத்தில் நம் உள்ளூர் வங்கிகள் நம்மை என்ன செய்யுமோ அதையே தான் WB மற்றும் IMF-இடம் இந்தியா மொத்தமாக அடிமையாகிவிடும். ஆனால் இடதுசாரித் தீவிரவாதம் தொடர்ந்து வளர்ந்தால் அது முதலீடுகளுக்கான சூழலை (தரகு மற்றும் பன்னாட்டு முதலாளிகளின் நலன்கள்) பாதிக்கும் என்பதே உலகவங்கியின் மாமா மன்மோகன்சிங்கின் கவலையாக இருக்கிறது. நாடு அடிமையாவதை விட ஒருசில முதலாளிகளின் நலன் பாதிக்குமே என்பதில் தான் இவர்கள் கவலைப்படுகிறார்கள். எனவே அரசமரியாதையோடு, பாதுகாப்போடு வளங்களை சுரண்டிக்கொள்ள அந்நியனுக்கு சிவப்புக்கம்பளம் விரித்து தாய்நாட்டைக் கூட்டிக்கொடுக்கும் மாமா வேலையை அதிகாரிகளும், ஓட்டுப்பொறுக்கிகளும் செய்வதால் உண்மையில் தேசத்தை, மக்களை நேசிப்பவர்கள் சும்மா இருப்பார்களா? சுரணையின்றி இருப்பார்களா? வளர்ச்சி எனும் மோசடியில் இவர்கள் தொந்தி வளர்க்க கோடிக்கணக்கில் கடன் வாங்குவதை இனியும் பொறுப்பார்களா? சுரண்டலே அமைப்பாய் உருவான சமூகத்தில் அது தவறு என்பது உறைக்காத வரை, வரைமுறையின்றி நெடுங்காலமாய் சுரண்டப்பட்ட அந்த மக்களை, அவர்களின் போராட்டத்தை புரிந்து கொள்வது கடினம். அங்கே பசியும் பட்டினியும் தவிர எதையுமே அறியாத மக்களே தங்கள் வாழ்வின் ஆதாரமாய் உள்ள பூமியை தக்கவைக்க போராடுகிறார்கள். அரசால் ஒதுக்கப்பட்ட, நிராகரிக்கப்பட்ட மக்கள், போலீஸ் மற்றும் வனத்துறையினரால் வண்புணர்ச்சிக்கு ஆளாக்கப்பட்டவர்கள் சிறிதேனும் தங்கள் கண்ணியத்தை மீளப்பெற்றனர் என்றால் அது அவர்கள் தோளோடு தோள் நின்ற மாவோயிஸ்டுகளால்தான். பன்னாட்டு கம்பெனிகளின் இந்த கொள்ளை வெறிக்காக பழங்குடியின மக்களும், பன்னாட்டு கப்பல் கம்பெனிகளின் எல்லை தாண்டிய உரிமைக்கு மீனவர்களும், சிறப்பு பொருளாதார மண்டலங்களுக்காக விவசாயிகளும் தங்களுக்கு எதிராக நடத்தப்படும் போரை எதிர்த்து போராட துவங்கிவிட்டனர். இன்று அவர்களுக்கு என்னவோ அதுவே அவர்களை சார்ந்து வாழும் நமக்கும் என்பதை உணர்ந்து செயல்படவேண்டும். எனவே மிகவும் நியாயமான அந்த மக்களின் போராட்டத்திற்கு நம் ஆதரவை மக்களிடம் கொண்டுசெல்வதோடு, எண்ணிலடாங்கா நம் துயரங்களுக்கும் போராட்டமே தீர்வு என்பதையும் புரிந்து கொண்டு புரட்சிகர அணிகளின் பின்செயல்படாமல் நமக்கான விடியல் நாளை இல்லை.
அதிகாரிகள் என தொடர்ந்து ரூ.2000 சம்பளத்திற்காக கைகூலிகளாய் போன துரோகிகள் வரை கூட்டிணைவாய் அம்மக்களை கொன்றாவது வளங்களை கொள்ளையிட வேண்டுமென்பதில் குறியாய் உள்ளன. இந்த படைகள் இதுவரை 700 கிராமங்களை எரித்து, 30 ஆயிரம் மக்களை முகாம்களிலும், 3 லட்சம் மக்களை தங்கள் வாழ்விடங்களிலிருந்தும் துரத்தியிருக்கிறார்கள். இத்தனை மக்களையும் துரத்தியபின் அரசு எந்த மக்களுக்காக செய்யும் நலத்திட்டங்களுக்கு மாவோயிஸ்டுகள் தடையாய் இருக்கிறார்கள் என்று உங்களுக்குள் கேள்வி எழும். சந்தேகமின்றி அது பன்னாட்டு முதலாளிகளும் (Vedhantha, Essar, Bosco, Riodindo, etc..), தரகு முதலாளிகளும் (Tata, Birla, Reliance, Mittal, etc..), திருடி அடிக்கத்துடிக்கும் கொள்ளை லாபத்துக்குத்தான் போராடுபவர்களையும், போராளிகளையும் தீவிரவாதி என்கிறார்கள். எனவே தீவிரவாதி, பயங்கரவாதி என்று ஊடகம், தினசரிகளில் வரும் பொதுக்கருத்துக்கு ஆளாகி வீழ்ந்து விடாதீர்கள். நம் வரிப்பணமும் நமக்கான நலத்திட்டங்களுக்கு இல்லை, நம் வளங்களும் நம்முடைய நலன்களுக்காக இல்லை. நாம் ஓட்டுப் போட்டு தேர்ந்தெடுத்த இந்த மத்திய, மாநில ஓட்டுப்பொறுக்கிகள், அதிகாரிகள், நீதிமன்றம், ஊடகம் அனைவரும் கூட்டுக் களவானிகளாக இந்த நாட்டின் மனித வளம், மண் வளம் அனைத்தையும் பன்னாட்டு கம்பெனிகளுக்கு எழுதிக்கொடுத்து கொத்தடிமைகளாய் மாற்றி ஈவிரக்கமின்றி சுரண்டி அவர்கள் லாபம் பார்க்கவே ஒவ்வொரு பன்னாட்டு கம்பெனியும் வரவழைக்கப்படுகிறது (MNC) . இந்த அரசால் இனி எதையும் காப்பாற்ற முடியாது. நம் மக்களையோ, வளத்தையோ ஒப்பந்தத்தின் பெயரால் எழுதிக் கொடுப்பதைத் தவிர வேறெதுவும் அவர்களுக்கு அமெரிக்காவால் கட்டளையிடப்படவில்லை. அனைத்தையும் எழுதிக்கொடுக்கும் வரை இலவச கலர் T.V., 1ரூ அரிசி எதையாவது கணக்கு காட்டிகினு இருப்பாங்க. கடைசியில் ஒரு வழியும் இல்லையென கைவிரித்துவிடும் வரை நமக்கு தன்மானமோ, சுய அறிவோ இல்லையெனில் நம்மை காப்பாற்ற போவது யாரும் இல்லை.சமீபத்தில் கார்ப்பரேட் கம்பெனிகளின் மாமா ப.சிதம்பரம் டெல்லிக்கு போக சென்னை விமான நிலையத்துக்கு வர, விமானம் 10 நிமிடம் தாமதம். அதற்குள் அனைத்து மத்திய மாநில ஊடகங்களிலும் தவிப்பு தவிப்பு என தலைப்பு செய்தியிலிருந்து ஒரே புலம்பல்.
ஆனால் நகர வாழ்க்கையின் அங்கமாகிப்போன போக்குவரத்து நெரிசல் மக்களுக்கு பழகிக்கொள்ள, சகஜமாக்கி கொள்ள வேண்டிய விஷயமா? மருத்துவர்,பொறியாளர்,கசக்கி பிழியப்படும் உழைக்கும் மக்கள் என மனித சமூகத்தின் கூறுகள் அனைத்தும் மணிக்கணக்கில் வீணாகிக் கொண்டிருப்பது நியாயமா? என எந்த ஒரு ஊடகத்திலும் FLASH NEWS-ஆகக் கூட போடப் படுவதில்லை. அது போதாது என ஒரு FM-ல் டென்ஷன் வேண்டாம், கோவம் வேண்டாம், கூலா நம்ம பாட்ட கேட்டுகினே பொறுமை வீடு போய் சேரச் சொல்லி அறிவுரை வேறு. மிகவும் நியாயமான உணர்வு கூட மழுங்கடிக்கப்படுகிறதே, அதை உணரமுடியவில்லையா?விவசாய நாட்டில் இருப்பவர்களுக்கு கூட சோறு போட வக்கில்லாத அரசு ஏற்றுமதிக்கு உற்பத்தி செய்ய சொல்லியும், பண்டைய ரோமாபுரியில் மன்னர்கள், பணக்காரர்களுக்கு பொழுதுபோக அடிமைகளை ஆயுதங்களோடு மோதிக்கொள்ள சொல்வார்களே அது போல நாகரீக வளர்ச்சியில் இங்கு அவர்களை விட அறிவில் தாழ்ந்த, அடிமைப்புத்தி உள்ளவர்களை ஏலமுறையில் கூலிக்கு வாங்கப்பட்டு நடத்தப்படும் கிரிக்கெட் எனப்படும் போதையில் இருக்க வைத்தும்,
எந்த துறையை தனியார்மயமாக்கினாலும் டாஸ்மார்க்-கை அரசே லாபகரமாக நடத்தியும், எல்லா பிரச்சனைகளுக்கும் தனிமனிதன் மூலமே தீர்ப்பு சொல்லும் நாட்டாமைகள் நிறைந்த சினிமாகழிசடைகளையும் வைத்து மட்டுமே அந்நிய செலாவணிகளை பெருக்கி நாட்டை முன்னேற்றிவிடலாம் என்ற கதையளக்கும் முட்டாள் கோமாளி அரசியல்வாதிகளும், கூத்தாடிகளுமே நம் இளைஞர்கள் மனதை கவர்ந்து இழுக்கிறார்கள். கழுத்தை பிடிக்கும் நெருக்கடி வந்தாலும் கடவுளை நம்பிக்கொண்டு காலம் தள்ளும் பலருக்கும், அந்த கடவுளே காணாமப் போன வழக்கும் அவரது உண்டியல் காணமல் போன வழக்கும் நிலுவையில இருப்பது தெரியவில்லையே ஏன்?. மனு கொடுத்தும் எந்தப்பிரச்சனையும் தீரப்போவதில்லை. இருந்தாலும் அத கொடுக்கிறதுக்கு கூட நம்மை சந்திக்க வராத அதிகாரிகளும், ஓட்டுப்பொறுக்கிகளும், சினிமா கழிசடைகளுக்கும் செல்வச் சீமான்களுக்கும் பல்லை காட்டிக்கொண்டு காத்துக் கிடக்கிறார்கள். சீக்கியர் படுகொலையிலும், போபால் விஷவாயு நிவாரணத்திலும், நர்மதா அணை நிவாரணத்திலும், காஷ்மீரிலும், வடகிழக்கு மாநிலங்களிலும் மனு கொடுத்தால் தீராது என்பதை அறிந்து அந்த மக்கள் தங்கள் உரிமைக்காக போராடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால் அரசு சொல்கிறது. செத்தாலும் மனு கொடுத்து சாகனுமாம், போராடி செத்தால் அவன் தீவிரவாதியாம்.களத்தில் போராட மறுக்கும் கணத்திலிருந்து எதுவும் நமக்கு சொந்தமில்லை. நம் வரிப்பணமும், வளங்களும் நமக்காக இல்லாமல் ஓட்டுப்பொறுக்கிகளின் வீண் பாதுகாப்பு, தரகு மற்றும் பன்னாட்டு கம்பெனிகளின் பாதுகாப்பான கொள்ளை லாபத்திற்கும் தாரை வார்க்கப்படும் போது உள்நாட்டு பொருளாதாரம் எப்படி வலுவாக இருக்கும். எஞ்சியுள்ள நம் மக்களின் சொற்ப வாழ்வினை காரணம் காட்டி மேலும் மேலும் உலக வங்கி (WB), சர்வதேச நிதி நிறுவனம் (IMF) இவற்றிடமிருந்து கந்து வட்டி போல கடன் வாங்கப்படுகிறது. விவசாயத்தை சார்ந்த நாடாக இருப்பதினால் அதை அடிப்படையாகக் கொண்டு இருக்கின்ற மண்வளத்தையும், மனிதவளத்தையும் பயன்படுத்தி தேசத்தை வளப்படுத்தாமல் இப்படி அனைத்தையும் தவணை முறையில் எழுதிக் கொடுத்துவிட்டு பிறகு கடன்
வாங்கி ஆயுதம் குவித்துக்கொண்டு இருக்கிறார்களே, ஏன்?. அஹிம்சை பேசும் அமைதி நாடாம் இந்தியாவில் பெரும்பான்மை மக்கள் பசியால் இறந்து கொண்டிருப்பதும், கடந்த பத்தாண்டில் 2 லட்சம் விவசாயிகள் தற்கொலை செய்து கொண்டதுமே 70 விழுக்காடு விவசாய மக்கள் வாழும் 63 ஆண்டு சுதந்திரத்தின் சாதனை. இப்படியே போனால் ஒரு கட்டத்தில் நம் உள்ளூர் வங்கிகள் நம்மை என்ன செய்யுமோ அதையே தான் WB மற்றும் IMF-இடம் இந்தியா மொத்தமாக அடிமையாகிவிடும். ஆனால் இடதுசாரித் தீவிரவாதம் தொடர்ந்து வளர்ந்தால் அது முதலீடுகளுக்கான சூழலை (தரகு மற்றும் பன்னாட்டு முதலாளிகளின் நலன்கள்) பாதிக்கும் என்பதே உலகவங்கியின் மாமா மன்மோகன்சிங்கின் கவலையாக இருக்கிறது. நாடு அடிமையாவதை விட ஒருசில முதலாளிகளின் நலன் பாதிக்குமே என்பதில் தான் இவர்கள் கவலைப்படுகிறார்கள். எனவே அரசமரியாதையோடு, பாதுகாப்போடு வளங்களை சுரண்டிக்கொள்ள அந்நியனுக்கு சிவப்புக்கம்பளம் விரித்து தாய்நாட்டைக் கூட்டிக்கொடுக்கும் மாமா வேலையை அதிகாரிகளும், ஓட்டுப்பொறுக்கிகளும் செய்வதால் உண்மையில் தேசத்தை, மக்களை நேசிப்பவர்கள் சும்மா இருப்பார்களா? சுரணையின்றி இருப்பார்களா? வளர்ச்சி எனும் மோசடியில் இவர்கள் தொந்தி வளர்க்க கோடிக்கணக்கில் கடன் வாங்குவதை இனியும் பொறுப்பார்களா? சுரண்டலே அமைப்பாய் உருவான சமூகத்தில் அது தவறு என்பது உறைக்காத வரை, வரைமுறையின்றி நெடுங்காலமாய் சுரண்டப்பட்ட அந்த மக்களை, அவர்களின் போராட்டத்தை புரிந்து கொள்வது கடினம். அங்கே பசியும் பட்டினியும் தவிர எதையுமே அறியாத மக்களே தங்கள் வாழ்வின் ஆதாரமாய் உள்ள பூமியை தக்கவைக்க போராடுகிறார்கள். அரசால் ஒதுக்கப்பட்ட, நிராகரிக்கப்பட்ட மக்கள், போலீஸ் மற்றும் வனத்துறையினரால் வண்புணர்ச்சிக்கு ஆளாக்கப்பட்டவர்கள் சிறிதேனும் தங்கள் கண்ணியத்தை மீளப்பெற்றனர் என்றால் அது அவர்கள் தோளோடு தோள் நின்ற மாவோயிஸ்டுகளால்தான். பன்னாட்டு கம்பெனிகளின் இந்த கொள்ளை வெறிக்காக பழங்குடியின மக்களும், பன்னாட்டு கப்பல் கம்பெனிகளின் எல்லை தாண்டிய உரிமைக்கு மீனவர்களும், சிறப்பு பொருளாதார மண்டலங்களுக்காக விவசாயிகளும் தங்களுக்கு எதிராக நடத்தப்படும் போரை எதிர்த்து போராட துவங்கிவிட்டனர். இன்று அவர்களுக்கு என்னவோ அதுவே அவர்களை சார்ந்து வாழும் நமக்கும் என்பதை உணர்ந்து செயல்படவேண்டும். எனவே மிகவும் நியாயமான அந்த மக்களின் போராட்டத்திற்கு நம் ஆதரவை மக்களிடம் கொண்டுசெல்வதோடு, எண்ணிலடாங்கா நம் துயரங்களுக்கும் போராட்டமே தீர்வு என்பதையும் புரிந்து கொண்டு புரட்சிகர அணிகளின் பின்செயல்படாமல் நமக்கான விடியல் நாளை இல்லை.
1 கருத்து:
வாழ்த்துக்கள் தோழர் தொடர்ந்து எழுதுங்கள்.
கருத்துரையிடுக